Stavoren

Het bestaat, liefde op het eerste gezicht. Kijk maar naar Stavoren. Eén blik, grote kans dat ze je inpakt, de oudste van de Friese elf steden, de parel van het IJsselmeergebied. Haar charme, haar prachtig nostalgische uitstraling… Knap ijzige bezoeker die niet smelt voor Stavoren.

Door de eeuwen heen heeft Stavoren zich ontwikkeld tot een handelsstad van naam en faam. Van waaruit grootschippers en kooplieden handel dreven met alle landen rond de Oostzee.
In 1385 werd het Hanzestad. Met als niet onbelangrijk voordeel dat schippers uit Stavoren bij de Sont voorrang kregen bij de tolheffing. Met alle tijdswinst van dien.
Dat Amsterdam in die tijd zo’n belangrijke rol kon spelen in de Oostzeehandel was voor een belangrijk deel te danken aan Stavoren. Want waar het ging om de graanimport en daarmee de voedselvoorziening van de snel groeiende bevolking in Holland, waren de Friese, lees Stavorense schippers letterlijk van levensbelang.
Einde middeleeuwen raakt het stadje in verval. De haven verzandt en de rol van Stavoren bij de graanhandel raakt uitgespeeld. Toch krabbelt Stavoren weer op. In de 17e en 18e eeuw komt de scheepvaart naar verre landen weer op gang. De opleving is van korte duur, want in de 19e eeuw gaat het weer bergaf en blijft van de eens zo internationale haven weinig tot niets over.
Helemaal herboren en opgeleefd is het nu, Stavoren. Het straalt, het bruist je tegemoet. Aloude glorietijden herleven. Het roemvolle verleden van het havenstadje is weer helemaal terug. Van eigenlijk nooit weggeweest. In de oude haven, op de kades, tussen vissersschepen en bruine vloot, in Museum ‘t Ponthuis… Overal proef je de sfeer van wat eens Zuiderzee was. En raak je in de ban van Stavoren.